อวิชชาและวิชชาเป็นหัวหน้าแห่งอกุศลและกุศล

อวิชชา

อวิชชาเป็นหัวหน้าในการยังอกุศลธรรมให้ถึงพร้อม
เกิดร่วมกับความไม่ละอายบาป ความไม่สะดุ้งกลัวบาป

• ความเห็นผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้ไม่รู้แจ้ง ประกอบด้วยอวิชชา
• ความดำริผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้มีความเห็นผิด
• เจรจาผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้มีความดำริผิด
• การงานผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้เจรจาผิด
• การเลี้ยงชีพผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้ทำการงานผิด
• พยายามผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้เลี้ยงชีพผิด
• ระลึกผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้พยายามผิด
• ตั้งใจผิดย่อมเกิดมีแก่ผู้ระลึกผิด

วิชชา

ส่วนวิชชา เป็นหัวหน้าในการยังกุศลธรรมให้ถึงพร้อม
เกิดร่วมกับความละอายบาป ความสะดุ้งกลัวบาป

• ความเห็นชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้รู้แจ้ง ประกอบด้วยวิชชา
• ความดำริชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้มีความเห็นชอบ
• เจรจาชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้มีความดำริชอบ
• การงานชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้เจรจาชอบ
• การเลี้ยงชีพชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้ทำการงานชอบ
• พยายามชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้เลี้ยงชีพชอบ
• ระลึกชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้พยายามชอบ
• ตั้งใจชอบย่อมเกิดมีแก่ผู้ระลึกชอบ

อ้างอิง

• อวิชชาสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙